[Witalis]

Dzięki! zobaczę po pracy czy jest na e-booka i przeczytam jak będzie :)

[Tufitka]

za (tak w telegraficznym skrócie): http://pl.wikipedia.org/w...niej_%282014%29

W Afryce Zachodniej trwa epidemia gorączki krwotocznej Ebola, która wybuchła w Gwinei i rozprzestrzeniła się na sąsiednie kraje. Do 27 lipca 2014 włącznie odnotowano przynajmniej 1323 zakażeń, z których 909 zostało potwierdzonych laboratoryjnie. 729 chorych zmarło[1]. Wiele organizacji, w tym Centers for Disease Control and Prevention, Komisja Europejska i Wspólnota Gospodarcza Państw Afryki Zachodniej, przekazało wsparcie finansowe i medyczne, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się epidemii. Na terenach objętych epidemią niosą pomoc członkowie organizacji humanitarnych takich jak Lekarze bez Granic, Czerwony Krzyż i Samaritan's Purse[2]. Jest to największa do tej pory epidemia gorączki krwotocznej Ebola zarówno pod względem liczby zachorowań, jak i liczby przypadków śmiertelnych[3][4][5].

Początek epidemii w Gwinei
Pierwsze przypadki zachorowań na gorączkę krwotoczną Ebola w Afryce Zachodniej wykryto w lutym 2014 w Gwinei. Pod koniec marca 2014 ministerstwo zdrowia Gwinei podało, że odnotowano 122 przypadki zachorowań, a 78 osób zmarło; 22 przypadki potwierdzono laboratoryjnie[6]. Początkowo podejrzenia zachorowań na gorączkę krwotoczną Ebola odnotowano w Konakry (cztery przypadki) i w prefekturach Guéckédou (cztery), Macenta (jeden) i Dabola (jeden). 25 marca Ministerstwo Zdrowia Gwinei ogłosiło, że w czterech południowo-wschodnich prefekturach: Guéckédou, Macenta, Nzérékoré i Kissidougou wybuchła epidemia gorączki krwotocznej Ebola[7]. Następnego dnia laboratorium w Lyonie (Francja) potwierdziło, że zachorowania zostały wywołane przez wirusa Ebola z gatunku Zaire ebolavirus[7]. Wstępny raport sugerował, że jest to nowy szczep wirusa Ebola[8], jednak dalsze badania potwierdziły, że wirus należy jednak do gatunku Zaire ebolavirus i wywodzi się z Afryki Środkowej[9]. Jeden pacjent z podejrzeniem zakażenia tym wirusem został hospitalizowany 28 marca 2014[10]. 31 marca amerykańskie Centers for Disease Control and Prevention wysłało pięcioosobowy zespół „aby pomóc Misterstwu Zdrowia Gwinei i Światowej Organizacji Zdrowia koordynować międzynarodową pomoc w zwalczaniu epidemii”[7][11].

Konakry, Gwinea
Pod koniec marca epidemia rozprzestrzeniła się na stolicę Gwinei, Konakry[7], miasto liczące około dwa miliony mieszkańców i stała się poważnym problemem; według Ibrahima Touré, dyrektora krajowego biura międzynarodowej organizacji humanitarnej Plan: „Trudne warunki życiowe oraz brak bieżącej wody i kanalizacji w większości dzielnic Konakry stwarzają poważne zagrożenie, że epidemia będzie się nasilać. Ludzie nie myślą o tym żeby myć ręce, kiedy nie mają wystarczającej ilości wody do picia.”[12].
Rozprzestrzenianie się epidemii w Gwinei i sąsiednich krajach

W Liberii odnotowano pierwsze przypadki zachorowań pod koniec marca w hrabstwach Lofa i Nimba[13]. W połowie kwietnia liberyjskie ministerstwo zdrowia i opieki społecznej (ang. Ministry of Health and Social Welfare (MOHSW)) poinformowało o możliwych przypadkach zachorowań w czterech kolejnych hrabstwach: Bong, Grand Cape Mount, Margibi i Montserrado (w którym znajduje się stolica kraju Monrovia)[14].

Początkowo w Sierra Leone, Mali i Ghanie zidentyfikowano osoby, u którym podejrzewano zakażenie wirusem Ebola, jednak badania laboratoryjne wykluczyły zakażenie tym wirusem[15]. Sytuacja w Gwinei uległa poprawie w maju 2014. Przez kilka kolejnych dni nie było doniesień o nowych zachorowaniach z Liberii i z pięciu z sześciu dotychczas dotkniętych epidemią prefektur Gwinei. Doniesienia o nowych przypadkach zakażeń nadchodziły jedynie z prefektury Guéckédou.

Jednak pomiędzy 23 a 27 maja 2014 nadeszły informacje o nowych stwierdzonych przypadkach klinicznych gorączki krwotocznej Ebola z trzech spośród wcześniej dotkniętych nią prefektur (Guéckédou, Macenta i Konakry), z czterech kolejnych prefektur (Boffa, Télimélé, Boke i Dubréka) oraz z Sierra Leone[16]. 4 czerwca 2014 Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła, że „pomiędzy 29 maja a 1 czerwca w Gwinei, przynajmniej 21 osób zmarło i odnotowano 37 przypadków zachorowań spowodowanych przypuszczalnie zakażeniem wirusem Ebola...Nowe dane zwiększyły liczbę zachorowań w Afryce Zachodniej, co do których istniało podejrzenie zakażenia wirusem Ebola, do 328, z których 193 zostało potwierdzonych testami laboratoryjnymi”[17].

17 czerwca 2014 ogłoszono, że w stolicy Liberii Monrovii na gorączkę krwotoczną Ebola zmarło siedem osób[18]. 26 czerwca „liberyjska naczelna lekarz kraju, dr Bernice Dahn, ostrzegła krajowe Kościoły, żeby natychmiast zaniechały przyjmowania osób zakażonych wirusem Ebola.” „Ujawniła, że trzy osoby, u których podejrzewano zakażenie wirusem Ebola w New Kru Town, zmarły w kościele, dokąd poszły się modlić.”[19]. 27 czerwca UN News poinformowały, że „w Liberii odnotowano 63 przypadki zachorowań, w tym 41 chorych zmarło”[20].

27 czerwca 2014 Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła, że „W Gwinei, odnotowano do tej pory 386 przypadków zachorowań, z których 280 zakończyło się zgonem zakażonych”[20]. „W Sierra Leone wśród 176 zakażonych odnotowano 78 przypadków śmierci”[20].

Gwałtowny wzrost zachorowań nastąpił w Sierra Leone. Pierwsze przypadki zachorowań odnotowano 25 maja w dystrykcie Kailahun, graniczącym z prefekturą Guéckédou w Gwinei[21]. Do 20 czerwca włącznie odnotowano 158 przypadków zachorowań, z których 147 zostało potwierdzonych laboratoryjnie, głównie w dystryktach Kailahun i sąsiadującym z nim Kenema, a także w dystryktach Kambia, Port Loko i Wiejskim Obszaru Zachodniego[22]. Do 17 lipca włącznie odnotowano 442 przypadki zachorowań, z których 368 potwierdzono laboratoryjnie, co oznaczało, że liczba zachorowań w tym kraju była największa spośród trzech państw dotkniętych epidemią[23]. Do 20 lipca przypadki zachorowań odnotowano także w dystrykcie Bo[7]; pierwszy przypadek zachorowania w stolicy kraju, Freetown, zarejestrowano pod koniec lipca[24][25].

25 lipca 2014 WHO ogłosiła, że został stwierdzony pierwszy przypadek zachorowania na gorączkę krwotoczną Ebola w Nigerii; Liberyjczyk, który przyleciał 20 lipca do Lagos został hospitalizowany i zmarł w tym mieście[26][24]. Mężczyzna, który zakaził się wirusem w Liberii, podróżował drogą lotniczą do Lagos, przez Lomé w Togo i Akrę w Ghanie. Podczas lotu wystąpiły u niego objawy choroby, które nasiliły się po przybyciu na lotnisko w Lagos[27]. Szpital w którym przebywał - po ewakuowaniu z niego pacjentów - został zamknięty na tydzień, a pracownicy szpitala, którzy mogli zakazić się wirusem, zostali poddani kwarantannie[28].

Reakcje
Kraje dotknięte epidemią
W marcu władze Gwinei, Sierra Leone i Liberii uruchomiły krajowe komitety kryzysowe, przygotowały plany zwalczania epidemii gorączki krwotocznej Ebola i oszacowały potrzebne do tego środki[10].

Luis Sambo, dyrektor biura regionalnego dla Afryki Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), w dniach 21-25 lipca odwiedził kraje dotknięte epidemią, gdzie spotkał się z przywódcami politycznymi, ministrami zdrowia, przedstawicielami agencji rządowych i organizacji pozarządowych[26]. Podkreślił konieczność „promowania zmiany zachowań, przy poszanowaniu praktyk kulturowych”[26].

Gwinea i Liberia
Przejścia graniczne pomiędzy Gwineą i Liberią pozostawały otwarte w kwietniu, zgodnie z przekonaniem rządów, że podjęte działania zwalczające chorobę będą skuteczniejsze niż zamknięcie granic[29].

Zgodnie z ustaleniami spotkania ministrów zdrowia krajów Afryki Zachodniej w Akrze w dniach 2-3 lipca, pod koniec lipca ministerstwo zdrowia Liberii rozpoczęło wdrażanie planu strategicznego w celu przyspieszenia i bardziej skutecznej reakcji na zagrożenia spowodowane wybuchem epidemii[30].

27 lipca Ellen Johnson-Sirleaf, prezydent Liberii, ogłosiła, że większość przejść granicznych zostanie zamkniętych, z wyjątkiem kilku głównych (takich jak w głównym krajowym porcie lotniczym w Monrovii), gdzie będą prowadzone badanie przesiewowe; obszary kraju najbardziej dotknięte epidemią zostaną objęte kwarantanną[31]. Zostały zawieszone wszystkie rozgrywki piłkarskie, ze względu na to, że charakter meczów piłkarskich zwiększa ryzyko rozprzestrzeniania się epidemii[32]. 30 lipca ogłoszono zamknięcie szkół w Liberii i poddanie kwarantannie niektórych obszarów. Wszyscy pracownicy rządowi, za wyjątkiem niezbędnych do funkcjonowania kraju, zostali wysłani na 30-dniowe przymusowe urlopy[33].

Nigeria
Do 27 lipca odnotowano tylko jeden prawdopodobny przypadek zachorowania i śmierci w Nigerii[34]. Dotyczył on Liberyjczyka, który przyleciał do Lagos poprzez Lome i Akrę[34]. Pobrane próbki nie zostały jeszcze dostarczone do zbadania przez Instytut Pasteura w Dakarze, ze względu na problemy z zapewnieniem transportu i tym samym nie przypadek zachorowania nie został jeszcze potwierdzony laboratoryjnie[34]. Spośród 55 osób z którymi na pewno miał kontakt chory, na razie żadna jeszcze (do 29 lipca) nie ma objawów choroby[34]. 25 lipca Nigeria wzmocniła nadzór medyczny na wszystkich przejściach granicznych[35]. Największa nigeryjska linia lotnicza Arik Air zawiesiła loty do Liberii i Sierra Leone[31].

Sierra Leone
W kwietniu Sierra Leone podjęło odpowiednie działania, obejmujące między innymi reaktywację Active Surveillance Protocol, na podstawie którego wszyscy podróżni przybywający z Gwinei i Liberii podlegali ocenie ich stanu zdrowia[36]. 30 lipca rząd Sierra Leone ogłosił stan wyjątkowy i wysłał wojsko aby zapewnić kwarantannę ognisk epidemii[37].

Unia Europejska
W marcu Komisja Europejska przekazała 500 tysięcy EUR na pomoc w walce z rozprzestrzenianiem się epidemii w Gwinei i z nią sąsiadujących. Wysłała także eksperta, aby zaznajomił się na miejscu z sytuacją i przeprowadził konsultacje z miejscowymi władzami. Kristalina Georgijewa, Europejski Komisarz ds. Rozwoju i Pomocy Humanitarnej, oświadczyła: „Jesteśmy głęboko zaniepokojeni rozprzestrzenianiem się tej choroby i nasze wsparcie pomoże zapewnić natychmiastową pomoc medyczną dla osób nią dotkniętych. Jest istotne, że działamy szybko, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się epidemii na sąsiednie kraje”[38].

W kwietniu 2014 z Europy zostało wysłane do Gwinei mobilne laboratorium, w którym można przeprowadzać diagnostykę molekularną patogenów. Do tej pory próbki były analizowane w Jean Mérieux BSL-4 Laboratory w Lyonie[39].

30 lipca Komisja Europejska ogłosiła, że przekaże dodatkowe 2 miliony EUR na zwalczanie epidemii. Tym samym łączna pomoc na ten cel zwiększyła się do 3,9 miliona EUR[40].

Od 31 lipca Ministerstwo Spraw Zagranicznych Niemiec odradza podróże do Gwinei, Liberii i Sierra Leone[41].

Stany Zjednoczone
30 lipca Korpus Pokoju ogłosił, że czasowo wycofuje wolontariuszy z Gwinei, Liberii i Sierra Leone, ze względu na wzrost zagrożenia epidemią w tych krajach[42].

31 lipca amerykańskie Centers for Disease Control and Prevention wydało ostrzeżenie odradzając podróże do Gwinei, Liberii i Sierra Leone[43].

1 sierpnia organizacja pomocowa Samaritan's Purse ogłosiła, że do Stanów Zjednoczonych zostanie ewakuowanych dwoje chorych na gorączkę krwotoczną Ebola pracowników tej organizacji, a także 60-osobowy zespół pracujący do tej pory w Liberii[44].

Pozostałe kraje
28 marca Wspólnota Gospodarcza Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS) wydała oświadczenie, w którym wezwała społeczność międzynarodową do wsparcia w walce z epidemią[45]. 30 marca 2014, podczas 44. szczytu szefów państw i rządów krajów Afryki Zachodniej, ECOWAS przeznaczyła 250 tysięcy USD na walkę z epidemią[46].

29 marca 2014 senegalska państwowa agencja prasowa wydała oświadczenie, że ministerstwo spraw wewnętrznych wstrzymało do odwołania ruch graniczny z Gwineą, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się epidemii[47]. Od 26 marca 2014 Mauretania zamknęła wszystkie przejścia graniczne wzdłuż rzeki Senegal, naturalnej granicy Senegalu i Mauretanii, z wyjątkiem przejść granicznych w Rosso i Diama[48].

Od 1 kwietnia 2014 Arabia Saudyjska zaprzestała wydawania wiz dla mieszkańców Gwinei i Liberii, co dotknęło muzułmanów z tych krajów chcących udać się na pielgrzymkę do Mekki[49]. Maroko wzmocniło nadzór medyczny w porcie lotniczym Casablanca, regionalnym porcie przesiadkowym dla lotów z i do Afryki Zachodniej[50].

Międzynarodowa organizacja humanitarna Lekarze bez Granic, która utworzyła centra mające udzielać specjalistycznej pomocy medycznej zakażonym, utrzymywała w czerwcu 2014 300-osobowy zespół w Gwinei, Sierra Leone i Liberii oraz wysłała do końca czerwca ponad 40 ton sprzętu i zaopatrzenia[51].

W dniach 2-3 lipca WHO zorganizowało w Akrze nadzwyczajne spotkanie poświęcone epidemii, w którym uczestniczyli ministrowie zdrowia 11 krajów: Demokratycznej Republiki Konga, Gambii, Ghany, Gwinei, Gwinei Bissau, Liberii, Mali, Senegalu, Sierra Leone, Ugandy i Wybrzeża Kości Słoniowej oraz przedstawicieli organizacji zaangażowanych w jej zwalczanie: agencji ONZ, Centers for Disease Control and Prevention, Department for International Development, Unii Europejskiej, Biura Pomocy Humanitarnej Wspólnoty Europejskiej, Instytutu Pasteura, Czerwonego Krzyża, Lekarzy bez Granic, USAID i WHO[52].

3 lipca 2014 na konferencji prasowej uczestnicy spotkania ogłosili zacieśnienie współpracy w zwalczaniu epidemii i utworzenie subregionalnego centrum WHO w Gwinei „koordynuującego wsparcie techniczne”[53]; 24 lipca centrum (SEOCC) zostało otwarte w Konakry[54].

30 lipca władze Hongkongu wzmocniły nadzór medyczny po tym, jak zachorowała kobieta, która powróciła z Kenii; testy na obecność wirusa Ebola dały wynik negatywny[55].

Media
„Ebola in Town”, utwór taneczny nagrany przez zachodnioafrykańskich wykonawców, który stał się popularny w I kwartale 2014 w Gwinei i Liberii, przestrzega przed niebezpieczeństwem zakażenia wirusem Ebola i wyjaśnia jak go uniknąć[56][57].

Czynniki utrudniające zwalczanie epidemii
W czerwcu 2014 organizacja Lekarze bez granic ogłosiła, że epidemia „całkowicie wymknęła się spod kontroli”[58]. Czynnikami utrudniającymi opanowanie epidemii są: powstawanie ognisk epidemicznych w różnych krajach[58], nieadekwatne środki ostrożności podejmowane przez personel medyczny[59], zwyczaje pogrzebowe[60] i opór społeczności lokalnych, w tym „uwalnianie” osób podejrzewanych o zakażenie, które były izolowane od otoczenia[61] oraz podejrzenia, że choroba została wywołana czarami lub że lekarze zabijają zakażonych[62]. Odnotowano także atak na pracowników organizacji pomocowych, w celu „uwolnienia” z ich rąk pacjentów, których w pośpiechu zabrali, nie tłumacząc kim są[63].

Badania
Naukowcy przeprowadzili pełne sekwencjonowanie genomu i analizę pochodzenia i rozwoju wirusa na podstawie próbek pobranych od 20 pacjentów. Wyniki sugerują, że szczep wirus Ebola Ebola-Zaire z Gwinei należy do innego szczepu niż szczepy wirusa, które spowodowały epidemie w Kongo i Gabonie[64]. Dwa kolejne raporty zakwestionowały te wstępne ustalenia.

Skutki gospodarcze
Poza zachorowaniami i śmiercią zakażonych osób, epidemia wpływa również na gospodarkę. Palm Camayenne Hotel w Konakry, popularny wśród biznesmenów i polityków, ma mniej niż jedną trzecią zwykłej liczby gości[65]. Belgijskie linie lotnicze Brussels Airlines donosiły, że na trasie Bruksela-Konakry, zmniejszyła się liczba osób lecących do Konakry, a zwiększyła liczba pasażerów lecących w przeciwnym kierunku[65]. Regionalne linie lotnicze Gambia Bird odwołały uruchomienie połączenia do Konakry, ze względu na zamknięcie granic z Gwineą przez Senegal[65].

Brytyjska firma górnicza London Mining w czerwcu odesłała z Sierra Leone pracowników, którzy nie są niezbędni do funkcjonowania kopalni rud żelaza w tym kraju[66].

Rozwój epidemii
Od 31 lipca w raportach CDC odnotowywany jest także jeden przypadek śmiertelny choroby w Nigerii (Liberyjczyk, który przybył drogą lotniczą do tego kraju)[7].


Wirus Ebola jest wrażliwy na promieniowanie jonizujące, światło słoneczne (promienie UV), temperaturę powyżej 60 °C oraz powszechnie dostępne chemiczne środki do dezynfekcji (fenol, alkohol metylowy).

http://www.poradnikzdrowi...bieg_36320.html
Wirus Ebola jest wrażliwy na promieniowanie jonizujące, światło słoneczne (promienie UV), temperaturę powyżej 60 °C oraz powszechnie dostępne chemiczne środki do dezynfekcji (fenol, alkohol metylowy).

[Nina_Brzeg]

Byłby ktoś tak miły i napisał coś w naszym temacie? Jak ja napiszę do będzie to nadal edycja poprzedniego posta i temat zostanie w czeluściach działu.
http://www.barfnyswiat.or...?t=2908&start=0

[Sandra]

To może ja ...?
Przesyłam wszystkim, spokojnej, chłodnej i pachnącej lawendą NOCY

[ciocia_mlotek]

Ekhem. Moje starsze dziecko właśnie mi wyjaśniło dlaczego ciągle ssie kciuk. Otóz w jego mózgu są pszczoły. I te pszczoły tam siedzą i ssą swoje kciuki i zmuszają go do powtarzania. Jedynym sposobem na pozbycie się tego problemu to nalanie wody do mózgu, przez uszy, i utopienie owadów

[shana55]

Spoko .... hahahhehehhihi ehh te dzieci

[Snedronningen]

ciocia_mlotek, całkiem logiczne.

[Sandra]

...w temacie dzieci...
Mój Młody jak był całkiem młody i lat nie maił więcej niż 8 (religii się już uczył) na ciągłe moje "nie garb się" w końcu odpowiedział.
Pan Bóg to ma fajnie,
Ja na to, synuś, a cóżeś ty znów mądrego wymyślił ?
A on; ...no bo jest niewidzialny !
Był czas, że skrupulatnie i pieczołowicie zapisywałam te jego jakże odkrywcze spostrzeżenia.
I muszę szczerze wyznać, że na on czas, to było ważniejsze od wszystkiego innego.
Ciocia pisz, nagrywaj...to mogą być cudowne prezenty, które dasz kiedyś swej dorosłej córce.
Dzisiaj mój dorosły Młody jest dumny z tych kwestii.
Niestety nasze dzieci idą do przedszkoli i szkół i przestają być genialne.... oczywiście tyko niektóre.

[ciocia_mlotek]

Mój młody jest 7latek. I takie ciekawostki wymyśla właśnie.

[Tufitka]

Mój syn jak miał niecałe 3 lata. Jesteśmy w sklepie, stoję w kolejce po coś tam, obok mnie syn ubrany, że płci można nie rozpoznać (chyba chłodno było). Podchodzi starsza Pani nachyla się do niego i pyta: jesteś dziewczynka?
syn odpowiada: nie, Pani pyta to chłopczyk? Syn odpowiada: nie. Pani to kto Ty jesteś? Syn odpowiada: artysta. Także ja mam artystę

[choice]

A mój młodszy synus wtedy lat około 5.
"Mamo jak juz bedzies stara i nie będziesz miała pieniędzy to ja będę mieszkał razem z Toba i Ci dawał pieniądze."

[psy-i-koty]

Pięć lat temu mój siostrzeniec miał 5 lat i po raz pierwszy spotkał mojego psa. Biedne dziecko wpadło w panikę, uciekło na stół i krzyczało prze łzy "ODEJDZICIE tego psa ode mnie!! ODEJDZICIE go!!" ewidentnie pomieszał "odejdź" z "zabierzcie go" z tych nerwów. do dzisiaj się rodzina z chłopaka nabija jak tylko ktoś sobie przypomni.

[Nina_Brzeg]

Tekstowego mistrza ma moja bratanica. To bardzo ogarnięte dziecko, twardo stąpa po ziemi choć jest też 'artystyczną duszą', kokietka jakich mało. Co chwilę wypali z takim tekstem, że wszyscy albo głupieją albo wybuchają śmiechem. Ewentualnie głupieją i po chwili wybuchają śmiechem
Najlepszy tekst padł rok temu (młoda miała 6 lat). Ona od zawsze uwielbia wszelkie korale, naszyjniki, pierścionki i inne babskie bibeloty. No i tak się bawi biżuterią swojej babci i w pewnym momencie pyta "babciu, ale jak już umarniesz to to wszystko będzie moje?"

[ciocia_mlotek]

Oj tak, dzieci potrafią być tak "rozkosznie" bezpośrednie
Ja z kolei byłam mistrzem słowotwórstwa. Był papaj, kakoń, bedziń i as wszystkich asów keń. Moją babcię, zanim dowiedziała się co to ostatnie oznacza doprowadziłam pewnego dnia prawie do zawału. A ja ją tylko prosiłam o kawałek żółtego sera. No głupol upierała sie, że nie ma

[Snedronningen]

Ja za małego dziecka mówiła tylko połówki wyrazów. Nikt nie rozumiał oprócz o rok starszego brata, który musiał wszystkim tłumaczyć co ja właściwie chce. Co coś powiedziałam to było "Grzesiu, co ona mówi?". Do tej pory nikt nie wie, czy on faktycznie rozumiał, czy tylko mówił co mu fantazja podpowiada, grunt, że jak powiedział co mówię, że chcę to po dostaniu tego co on powiedział byłam zadowolona.