[gpolomska]

[Nina_Brzeg]

scarletmara, karmie koty barfem od października 2013r i nadal nie mam żadnych 'tanich źródeł'. Rzeźnie w ogóle nie chcą ze mną rozmawiać, w mojej okolicy praktycznie nikt nie prowadzi chowu zwierzyny mięsnej (typu 'pan rolnik'). Jeśli ktoś coś ma, to kurczaki, kosztujące o wiele więcej niż sklepowe. Wyboru nie ma praktycznie żadnego (w tym mieście nie kupisz podrobów innych niż kurczak, indyk i wieprzowina).

Robota przy barfie mnie nie rusza, uważam, że to jedyny słuszny sposób karmienia. Ale nasze psy jedzą chrupki bo mnie nie stać na karmienie ich barfem.

[barbabella]

wiecie co kwestie ludzkich wyborów sa na tyle indywidualne i tak złożone a nasze systemy wartości tak rózne , ze naprawdę próba głoszenia wszelkich prawd objawionych jest bez sensu. Kazdy z nas ma własne dylematy, własny system wartości, własna moralność i własną odpowiedzialnośc za decyzję. Ja mam zwyczaj szanować decyzje innych ludzi.


Zadam jedno pytanie na które prosze aby każdy odpowiedział sobie sam niekoniecznie na forum: jeśli będziecie w życiu zmuszeni wybierać z powodów finansowych między droższym i lepszym jedzeniem dla zwierzęcia a książką dla swojego dziecka lub lekcją angielskiego dla niego co wybierzecie?

[Meri]

U mnie BARF z czasem robi się coraz tańszy, na początku też potrafiłam na jednego kota ponad 200zł dać teraz już jestem spokojniejsza, ale jak sobie policzę ile kosztowałyby mnie puszki wysokiej jakości to zaraz humor mi się poprawia. Natomiast jestem zła, że wielu hodowców kotów nie chce zdecydować się na BARFa, no bo wyszłoby to im za drogo, no kurcze, kto ma przemówić ludziom do rozsądku jak nie między innymi hodowcy?

[Ines]

Ja u hodowców spotykam się raczej z takimi argumentami jak wymienione wcześniej czas i wygoda. Kasa jest akurat na plus, bo przy kupowanym hurtowo mięsie ceny naprawdę bywają śmieszne.

[Meri]

Ja niestety często się spotykam z argumentem o kase, bo mi to wygodnie bo ja nie mam tyle do wykarmienia to sobie mogę pozwolić. Znam też takich co właśnie też wymieniłaś czyli czas i wygoda, heh... najbardziej bym chciała, żeby właśnie hodowcy się przełamali, bo właściciele potem mają argument "bo hodowca tak powiedział, bo weterynarz tak mówi....".

[Nina_Brzeg]

W przypadku kotów barf wychodzi o wiele taniej niż karmienie mieszane suche+mokre. Tym argumentem przekonałam do barfa kilka osób (ale za leniwych do robienia i wolą mi zapłacić za robienie a samemu się nie ubrudzić).

[Kazia]

[scarletmara]

[karolina13]

scarletmara, zgadzam się z Tobą całkowicie. Ja również nie mam żadnego dojścia do mięs, które dodatkowo nie są tak łatwo dostępne jak w Polsce i wybór jest o wiele mniejszy niż w Polsce i nie mam problemu żeby iść do sklepu i kupić kurczaka czy indyka i troche wołowinki. Naprawdę uważam, że nie trzeba posiłkować się koniną, jagnięciną czy innymi rzadko spotykanymi mięsami żeby móc stosować barfa. Jakoś mi w kalkulatorze wychodzą całkiem zbilansowane te mieszanki, więc nie wiem czemu brak dostępu do jakiś mięs może być wymówką. Rybę świeżą też można znaleźć w dużych marketach w Polsce, nie zawsze to jest mrożona panga czy morszczuk. Więc to też nie jest przeszkoda. A dodając suplementy można i z samego drobiu zrobić coś co jest bez porównania bardziej wartościowe niż chrupki.

[barbabella]

[agnieska]

[scarletmara]

[Nina_Brzeg]

[gpolomska]

Nina, ale Ty należysz akurat do tych, co by zwierzakowi ostatnią koszulę oddali. A w historii forum nie brakuje przypadków, gdzie ktoś kupuje rodowodowego psa 40-50 kg, pyta o BARF, a później stwierdza, że na psa to tyle nie wyda. I o takie przypadki chodzi.

Jak pisała Sne: trzeba nie chcieć widzieć różnicy między tym, kiedy się olewa problem a tym, kiedy nie bardzo jest jak go obejść. I to nie dotyczy jednego wczorajszego zapytania, a całokształtu tego wątku i kilku innych, gdzie przewija się dyskusja o wydatkach na zwierza (a karmienie to tylko jeden z aspektów - zwierzę też może zachorować, a wtedy często wydatki są kilkukrotnie większe niż na karmienie - i co: cięcie kosztów i patrzenie jak kona? Czy jednak kombinowanie jak mu pomóc i skąd na to wziąć?).

Bardzo łatwo spłycić problem do przykładu "dziecku mam zabrać". Niestety znam sporo ludzi, którzy mają bardzo wysokie dochody, ale sobie wczasów dwa razy w roku nie odmówią (bo raz na Karaiby to za mało, a bez nart w Alpach nie da się żyć), żeby zwierzaka porządnie karmić. Nieraz ci, którzy mają mniej, więcej są w stanie poświęcić dla żywej istoty (nie ważne ilu nożnej) niż ci, którym niczego nie brakuje. Smutne ale prawdziwe. I to nie jest kwestia braku świadomości tylko chęci (ludzie tu na forum też nie przyszli, bo im ktoś łopatą do głowy nawkłądał tylko dlatego, że im się chciało czegoś dowiedzieć: świadomość nie spada z nieba tylko zyskuje się ją przez chęć pogłębiania wiedzy itd.). Tylko jednym się chce, a inni idą po najmniejszej linii oporu. I jak sami na tym cierpią, to mnie to nie rusza, ale jak cierpi na tym zwierzak, którego sami pod dach wzięli, to są za niego odpowiedzialni - także w zakresie zaspokajania jego potrzeb gatunkowych.

Nie mówię, że każdy ma mieć podejście w stylu "jak będzie na mięso dla jednego, to oddam kotu, a sam zjem coś innego, bo to drapieżnik a ja wszytkożerca", ale często da się zrobić dużo więcej niż ludzie robią - tylko trzeba chcieć i rozumieć problem. Jedni rozumieją, a innym się nie chce. Tyle w temacie.



Co do pytania co bym wybrała: poszłabym do dodatkowej pracy lub szukała pomocy u rodziny i przyjaciół, ale zwierzaka bym byle czym nie zaczęła karmić - choćbym sama miała sobie niejednej rzeczy odmówić (i to nie są puste słowa: nieraz musiałam to wcielać w życie pomimo choroby, przez którą mogę stracić wzrok a mój zawód wymaga siedzenia non stop przy komputerze).