[89ola]

może nie jestem kociarą ale jakim cudem kot może skojarzyć głośne skarcenie z uwięzieniem za schowaniem się w brudnym miejscu czy ucieczką po za ogrodzenie?
dodatkowo dwie godziny uziemienia za podrapanie/pogryzienie? tego nawet pies nie skojarzy! że już nie wspomnę o męczeniu kota za żebranie.....
smutne jak czasem wygląda miłość w wykonaniu niektórych ludzi
dla mnie to metoda tresury rodem z programu Cezara M. w wersji dla kota

[Sojuz]

Ktoś poprosił, ja prośbę spełniłem. Zadano mi pytania, odpowiedziałem.
Iowa, też mi jest przykro.

Do postu 89ola powyżej.
Ad.1. Już prostuję. Kot ma unikać miejsc zabronionych. Zgadza się, że koty nie mają wyobraźni i nie analizują konsekwencji swoich poczynań. Nie wynoszą wniosków z wydarzeń. Działają tylko na prostym mechanizmie kojarzenia "przyjemne-nieprzyjemne" (odruchy Pawłowa).

Ad.2. Z moich obserwacji kotka kojarzy karę przez ok. 5-7 minut. Reszta czasu jest na wyciszenie. Zawsze po karze leży grzecznie w miejscu w którym ją zostawiono.

[gerda]

A co by było gdyby nie "leżała grzecznie w miejscu gdzie ją zostawiono" - np skrobała w drzwi ? Następna kara ? Czy ona jednak nie jest sterroryzowana ?

[Meri]

Wydaje mi się, że każdy z nas powinien być w jakiś sposób stanowczy wobec własnych zwierząt. Ja też nie pozwalam sobie na wszystko, ale znowu takie "układanie" kota to trochę jakby zatuszowanie jego prawdziwej natury. Kot to w końcu indywidualista, który sam "wychowuje" swojego właściciela, czy właśnie nie za to je kochamy?

[Dieselka]

ja tylko powiem ad słownictwa:
Kot nie jest zwierzęciem stadnym w psim rozumieniu tego słowa. Dlatego nie można stosować psich metod czy porównywać zachowań obydwu tych zwierząt. U kotów nie ma całej tej społecznej struktury. Dlatego "układanie" kota jest zdecydowanie trudniejsze.
Dla mnie przerażające są stwierdzenia "hierarchia","uległość/posłuszeństwo"
Rozumiem o co chodzi ale są to dla mnie słowa straszliwie.....brutalne.

U mnie są zasady takie: nie ma darcia japy i biegania po nocach i nie ma łażenia po stołach czy zaglądania mi w talerz. Spokojnie mogę sobie wszystko zostawić na blacie, wyjść i mieć pewność że to będzie jak wrócę.
Ale nigdy nawet do głowy mi nie przyszło, żeby taką filozofię czy "metody" wprowadzać.

Aaaaa i nigdy nawet mi przez myśl nie przeszło, żeby bać się moich kotów. Nie raz obudziłam się z kocim futrem na twarzy czy na głowie Bo np. kotek się przytulił, albo spał na poduszce a ja się przez sen na niego uwaliłam :)

Przygniatanie kota (czy psa) za kark do podłogi jest dla mnie przerażająco okrutne i bezcelowe. Nie daje nic z wyjątkiem chorej satysfakcji czyniącego i stresu u zwierzaka. U mnie wszystkie zastrzyki odbywają się na przytulonym kocie. Ja jestem bezpieczną ostoją w strasznym miejscu. Ok, zdarzają się zapewne koty reagujące inaczej ale jest milion sposobów na wykonanie zabiegu.

Wyszarpywanie przerażonego kota spod szafki czy z innej kryjówki, żeby dodatkowo "ukarać"?! Ma to na celu coś innego, niż wyżycie się na kocie i połechtanie własnego ego?

Ja się zdecydowanie podpisuję pod słowami Meri

[Dieselka]

przepraszam ale do mnie po prostu nie dociera co przeczytałam.
Kara dla kota za "schowanie się w brudnym miejscu"?

????????????
nie wierzę w to co czytam.

czyli kot ma się nauczyć, żeby nie chodzić w miejsca, których akurat nie chciało Ci się posprzątać?

nieeeeeeeeeee..... zdecydowanie nie powinnam była widzieć tego wątku :(

[ciocia_mlotek]

Sam piszesz, że na efekty wielu z twoich metod trzeba był czekać nawet miesiące a czasem i tak zachowanie niepożądane występowało kiedy ciebie nie było w pobliżu. To powinno dać ci do zrozumienia, jako osobie potrafiącej myśleć logicznie, że twoje metody nie są wcale skuteczne a kot boi się kary a nie nauczył się, że czegoś nie wolno. I to, że kotka nie sprawia wrażenia okropnie sterroryzowanej też nie jest niestety wyznacznikiem sukcesu. Zauważ, że ona boi się tylko pewnych sytuacji a nie ciebie ogólnie. Nie wiem swoją drogą ską pomysł, że koty czy psy nie uczą się na skojarzeniach. Gdyby się tak nie uczyły to za każdym razem widząc ogień właziłyby w niego
Dieselko - ja rozumiem skąd u ciebie awersja do słowa hierarchia, ale nie demonizujmy go. Hierarchia jest czymś naturalnym i absolutnie nie negatywnym. Swoją drogą kot domowy potrafi tworzyć stada. Kiedyś oglądałam świetny program o kotach w Rzymie. BArdzo strukturalne małe kocie społeczeństwo
Co do kar cielesnych. Owszem, zwierzęta czasem też sobie "dają po pysku" jeżeli jeden drugiemu w paradę wchodzi. Ja nie widzę nic złego w odepchnięciu namolniaka jeśli innych sygnałów nie zrozumie. Ale uważam, że ty Sojuz zdecydowanie nadużywasz róznego rodzaju opcji siłowych.
Myślę, że powinieneś dokładnie przeczytać to co napisałeś, łącznie z opisami reakcji kotki i może zastanowić się na ile istotnie rozumiesz zachowanie kota.

[Sojuz]

Dieselka, przepraszam, ale nie bardzo rozumiem Twoje pytania.
ciocia_mlotek, dlaczego ponownie zwracasz się do mnie ad persona?
A kuku! A teraz zgadnij, ile jest ukrytego tekstu w innych moich postach.
PS. kto zacytuje ten post w całości zobaczy niespodziankę.

[ciocia_mlotek]

Zwracam się do ciebie bo opisujesz swoje doświadczenia i swoje metody wychowawcze. Odnoszę się po prostu do twojego opisu wychowania kota. Czy to ma znaczenie czy napiszę "uważam, że te metody są....." czy jeśli napiszę "Sojuz, uważam, że twoje metody są...."? Według mnie nie ma różnicy i dziwne by było gdybym w twoim wątku w odniesieniu do twojego postu pisała "w powietrze"
Ja nie pisałam tego co pisałam złośliwie. Pisałam zupełnie spokojnie, wyrażając swoją opinię. to nie był atak na twoją osobę a jedynie odpowiedź na post na publicznym forum. Post, którego autorem jesteś Ty

[Dieselka]

[Dieselka]

Sojuz, uznajmy moje pytania za retoryczne

[Meri]

Ja też czasem w tyłek pacnęłam, ale mój kot po takiej akcji jeszcze do mnie miauczy i się ociera, w ogóle się tym nie przejmuje .

Myślę, że nasze zwierzęta przyzwyczajają się do pewnych zasad z biegiem czasu. Mój Haru np w nocy zawsze idzie ze mną spać, chociaż jest kotem! W dzień się wyszaleje, wybiega, a wieczorem grzecznie układa się do snu, chociaż nigdy go nie karałam za wieczorne czy nawet nocne bieganie. Jeżeli zaufamy naszemu psu/kotu to jest łatwiej, mój Haru wszędzie wsadzi nos, ale wie, ze na stół mu niewolno czy też na blat w kuchni, zauważa iż mnie to denerwuje, ale nigdy przede mną nie uciekał, ani tez się nie bał. Po prostu trzeba dać więcej czasu kotu, pozwolić mu poznać zasady, a on sam z czasem zrozumie. Wychowałam tak wiele, wiele kotów i jest w porządku.

[dagnes]

[Sojuz]

Dlatego zdałem sobie też sprawę, że nie chcę mieć już żadnego zwierzaka, człowieka pod opieką. Nie mniej, nie zamierzam kota oddawać z tego powodu. Ewentualnie zostanie u rodziców, gdy będę się wyprowadzał.

Myślę, że dyskusję można zamknąć. Marginesem mówiąc, byłem ciekaw reakcji zgromadzonych tu osób. Teraz mogę się określić. W sumie wypada podziękować.

[Meri]

Czemu od razu nie chcesz? Ja też byłam wychowywana "surową ręką", ale można z tym niejako "walczyć" wystarczy sobie uświadomić. Też mam zapędy do tego, aby często wyznaczać granice i nie pozwalać wejść sobie na głowę, ale naprawdę można się powstrzymywać. Przeczytaj sobie chociaż jedną książkę o której pisze Dagnes, ja je znam, bo sama psychologią się interesuję. Jesteśmy na tyle inteligentnymi istotami, że potrafimy "skontaktować" się ze swoją podświadomością. Surowi rodzice często nie zdają sobie sprawy, że robią źle, są wręcz święcie przekonani, że ich metody są słuszne. My natomiast jeżeli będziemy ślepo wierzyć iż rzeczywiście jest to prawdą to popełnimy ten sam błąd, ale wcale nie musimy...